Oczywiście każdy chory nie będzie miał wszystkich z wymienionych tutaj objawów, ale większość z nich zapewne rozpozna u siebie. Zależą one on wieku i stanu zdrowia chorego, a także od ilości produkowanych przez tarczycę hormonów.
Badaniem, które pozwoli rozpoznać nadczynność tarczycy jest analiza krwi. Wynik odczytuje się na podstawie stężenia tyreotropiny (THS), czyli hormonu przysadki mózgowej pobudzającego tarczycę oraz wolnych frakcji hormonów tarczycy – tyroksyny (FT4) i trójjodotyroniny (FT3). Często przeprowadzane zostaje także badanie USG gruczołu tarczowego. Pomocna może okazać się również scyntygrafia tarczycy (pacjent otrzymuje izotop jodu, by sprawdzić jak tarczyca wychwytuje jod, które jej obszary są zimne, a które aktywne) określająca aktywność poszczególnych części tego narządu. Niekiedy endokrynolog zaleca choremu wykonanie zdjęcia RTG klatki piersiowej, aby zobaczyć jak bardzo gruczoł rozrasta się do wnętrza klatki piersiowej. Gdy pojawiają się guzki, konieczne jest wykonanie biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej, nie jest to przyjemne, ale pozwoli stwierdzić czy są one złośliwe.
O wyborze metody leczenia nadczynności tarczycy decyduje lekarz. Leczenie ma przywrócić prawidłowe działanie narządu, należy zatem zmniejszyć ilość produkowanych hormonów. Istnieją trzy możliwości
Leczenie farmakologiczne – przyjmowanie leków i preparatów ograniczających nadmierne wydzielanie hormonów, np. Metizol. Niestety, niejednokrotnie po odłożeniu leków objawy wracają.
Radioterapia – to podanie pacjentowi radioaktywnego jodu, który atakuje najaktywniejsze komórki, może on zniszczyć tarczycę, przez co istnieje ryzyko, iż pacjent wpadnie w niedoczynność. Nie może być przeprowadzana u kobiet w ciąży i karmiących piersią. Po podaniu pacjentowi jodu w formie doustnej tabletki, nie może on zbliżać się do dzieci przez pół roku.
Leczenie operacyjne – tyroidektomia – w przypadku dużego powiększenia tarczycy, gdy choroba nie reaguje na leki. To zabieg polegający na usunięciu tarczycy. Prowadzi do niedoczynności, do końca życia należy stosować suplementację hormonów tarczycy.
Podczas leczenia pacjent powinien unikać słońca, sauny, zwiększonego wysiłku fizycznego i psychicznego. Zaleca się nie spożywanie w tym okresie alkoholu i mocnej kawy. Dla wygody chorego powinien on nosić bawełniane ubrania – przepuszczające powietrze i niedrażniące swędzącej skóry. Warto także zwrócić uwagę, by spożywana żywność zawierała mało jodu.
